ديشب پشت ديوار چهارشنبه سوري بود...سوري در کار نبود و من بر خلا� هميشه از چهار شنبه سوري به شنيدن صداهاي گوشخراش پشت شيشه بسنده کردم.
صبح ر�تم تهران .بهار قبل از من به آنجا رسيده بود و بن�شه ها و ياسهاي زرد و گلهاي به ژاپني با بيد هاي قرمز و شاخه هاي بلند بيد مشک در کوچه و خيابانهاي شهر مي درخشيدند.
چه خوب شد بهار را ديدم که دلم وا بشه!
به گمونم شکستن دل يک آدمه دلتنگ لط� چنداني نداره حتي واسه آدمي که تنها تعري�ش از دلء همونيه که توي جگرکي با قلوه به سيخ مي کشندو کباب مي کنند.